Die Wetterau
Die Wer’raa, die Wer’raa,
ds iss vom Deutsche Raach die Aa.
Do weest de Waaz unn Gierscht unn Konn
Unn aach dei Ruuhs am Heckedorn.
Unn uff de Beem da weest de Woi,
so guht als kämr groad vom Rhoi.
Dei Wer’raa soll leawe!
Huuch! Huuch! Huuch!
